Fe-mail.gr

Ονειροκρίτης

Κινηματογραφικές βραδιές στο ROCKY RACCOON

29 Μαρτίου 2007 | 11:17 π.μ.

Οι Κινηματογραφικές βραδιές στο Rocky συνεχίζονται την Παρασκευή 30 Μάρτη στις 7.30 μ.μ. με τo «Εάν» (1968), του πρωτεργάτη του Free Cinema που με την ταινία αυτή το οδηγεί στα όριά του και στο τέλος του.

ο «Free cinema» και η Νουβέλ Βαγκ που κινήθηκαν σε παραπλήσια μονοπάτια αποτέλεσαν τα τελευταία κινηματογραφικά ρεύματα και κινήματα στον αιώνα της γέννησης και άνδρωσης του κινηματογράφου και με το τέλος τους άρχισε η πτώση του καλλιτεχνικού κινηματογράφου που κινδυνεύει να χάσει τη μάχη με τη ζωή.
Το Free Cinema ήταν ένα κίνημα συσπείρωσης νέων δημιουργών, στην Αγγλία από τα μέσα της δεκαετίας του '50 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ΄60, οι οποίοι μέσα από ταινίες αμφισβήτησης και ενάντια στο κατεστημένο του εμπορικού κινηματογράφου της εποχής αλλά και της γενικότερης πολιτικοκοινωνικής κατάστασης και των συνδικάτων, πρότειναν ένα πιο δυναμικό μοντέλο κινηματογράφου με απελευθερωμένη την κινηματογραφική έκφραση, με ρεαλιστικό και κοινωνικό προσανατολισμό, με ήρωες που προέρχονταν από την εργατική τάξη (Σαββάτο Βράδυ, Κυριακή Πρωί, 1960 του Κάρελ Ράιζ.

Η Τιμή ενός Ανθρώπου, 1963 του Λίντσει Άντερσον) ενίοτε οργισμένο, χιουμοριστικό ή ονειροπόλο, αλλά σε απόλυτη συμφωνία με τις συντελούμενες κοινωνικές και πολιτιστικές αλλαγές.
Θεωρητικός και ηγετική μορφή του κινήματος, υπήρξε ο Λίντσει Άντερσον, ένα πολύπλευρο ταλέντο, ο οποίος κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Οξφόρδη, εξέδιδε το περιοδικό "Sequence". Το περιοδικό παρά την σύντομη διάρκεια της ζωής του, άσκησε σημαντική επίδραση στον κριτικό τρόπο σκέψης των διανοούμενων και συσπείρωσε γύρω από τον Άντερσον μια ομάδα νέων θεωρητικών, που περιελάμβανε κυρίως τους Κάρελ Ράιζ, Τζόν Σλέσινγκερ, Τόνι Ρίτσαρντσον και τον διευθυντή φωτογραφίας Γουόλτερ Λάσαλι, οι οποίοι γύρισαν μια σειρά από ταινίες μικρού μήκους με κοινωνικό προβληματισμό, που άρχισαν να προβάλλονται στο National Film Theatre.

Η ταινία «Εάν» είναι βασισμένη στη «Διαγωγή Μηδέν» (1933) του Ζαν Βιγκό με τη μόνη διαφορά ότι ενώ στην ταινία του Βιγκό οι μαθητές πετάνε μαξιλάρια στους δασκάλους τους στο «Εάν» ρίχνουν σφαίρες. Ο Λίντσει Άντερσον, που δεν έκανε πολλές ταινίες στην καριέρα του, αν και φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία, αφού προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια βάλλεται με σφοδρότητα κατά αυτών. Η ταινία ξεφεύγει από την καθιερωμένη αισθητική του Free Cinema και υιοθετεί ένα σατιρικό και κοντά στον σουρεαλισμό ύφος. Μια ταινία προκλητική και ριζοσπαστική για την εποχή της και ίσως ακόμα και σήμερα και αν μη τι άλλο επίκαιρη.
* Το Σάββατο 31 Μάρτη στις 6.15 μ.μ. στον Α.Σ.Τ.Ο. (Αντιεφησυχαστικό Σύλλογο Τωρινών Ονειροπόλων) Βαλτετσίου 3, στα πλαίσια του σεμιναρίου «Ανάλυση Ταινίας» του ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, που ολοκληρώνει τον κύκλο του αυτή την εβδομάδα θα προβληθεί και αναλυθεί από τον Γιάννη Καραμπίτσο η ταινία «Οικογενειακή Γιορτή» που μαζί με τους «Ηλίθιους» του Τρίερ που έγινε την ίδια χρονιά, αποτελούν τις μόνες ταινίες που το Δόγμα τηρήθηκε αμιγώς.

Πυροτέχνημα ή κίνημα ήταν το Δόγμα ΄95 που χρησιμοποιούσε κινούμενη κάμερα, φυσικό ήχο, αληθινές τοποθεσίες και δεν χρησιμοποιούσε φωτισμούς, εφέ, μουσική; Έχει να προσφέρει τίποτα στη σύγχρονη ψηφιακή κινηματογραφική εποχή; Σε αυτά και άλλα ερωτήματα θα απαντήσει ο Γιάννης Καραμπίτσος, ενώ αφού πραγματοποιήσει μια ανασκόπηση των κινηματογραφικών ρευμάτων και κινημάτων μέχρι σήμερα θα επιχειρήσει μια πρώτη σύντομη εισήγηση με τίτλο ««Κινήματα και Ψηφιακός Κινηματογράφος». Επίσης μια σημαντική και ευχάριστη ανακοίνωση θα περιμένει όσους αποφασίσουν να διαβούν το φιλόξενο κατώφλι του Α.Σ.Τ.Ο.

ROCKY RACCOON ΓΕΡΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ 56 & ΗΦΑΙΣΤΟΥ, ΠΑΤΡΑ, 2610223398