• Ελλάδα-Ευρώπη-Κόσμος
• Συνεντεύξεις
• Μόδα
• Ομορφιά
• Αγορά
• Σπίτι - Διακόσμηση
• Αυτοκίνητο
• Ταξίδια - Διακοπές
• Sex & Σχέσεις
• Οικογένεια - Παιδί
• Επιχειρηματικότητα
• Υγεία - Διατροφή
• Γεύση
• Τεχνολογία
• Διασκέδαση - Σινεμά
• Κατοικίδια
• Άστρα

• Ονειροκρίτης

 Προσπαθώ να κάνω τον άλλον να με αγαπήσει εκεί που απέτυχα στο σπίτι. Ακόμα κι αν τελικά μ αγαπάγανε, το τρίχρονο μέσα μου δεν είχε πάντα την λογική να εκλάβει κάποια πράγματα ως έχουν.
Οk !
Αλλά όλα αυτά, εν άγνοια μου.
Οι επιλογές μου.

 
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς έπρεπε να ψάξω, τι ήταν αυτό που θα μου ταίριαζε. Ώσπου μια μέρα πφφφφ, όλα ήταν εύκολα.
Κοίταζα με έκπληξη έναν άνθρωπο που δεν γκρίνιαζε μόλις άνοιγε το μάτι του, έμεινα στήλη άλατος όταν εκδήλωνε την στοργή του δημόσια, και κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό που σηκώθηκε να πλύνει τα πιάτα του..

Άκουσα, τι συμβαίνει στο κεφάλι του, πρώτη φορά χωρίς να χρειαστεί καν να ρωτήσω, είδα κατανόηση στο βλέμμα και μια καλή διάθεση  που έκανε "μπαμ", σε αντίθεση με όλα όσα είχα γνωρίσει ως τώρα.  Όχι επειδή τον ενέπνεα εγώ, επειδή με αγαπούσε. Όχι επειδή δεν βλεπότανε και δεν τον έπαιρνε να μην είναι καλός.
Επειδή έτσι ήταν η πάστα του, η στόφα του.
Και ξαφνικά κατάλαβα, ότι τελείως τυχαία, έπεσα σε μια καλή επιλογή.
Σαν μια λακκούβα στο δρόμο.

Από την άλλη, έτσι νόμιζα και για τον πρώην άντρα μου.
Obviously, αλλιώς δεν θα τον παντρευόμουν.
Η παγίδα με τον γάμο είναι η εξής.
Νομίζεις ότι αφού ο άλλος θέλει να παντρευτείτε, ότι έχει δει όλα τα στραβά σου, όλα αυτά που ενδόμυχα φοβάσαι ότι θα διώξουν και τον Γκάντι από δίπλα σου.

«Ξέρεις, δεν μπορώ να κοιμηθώ με κλειστό παράθυρο.»
«κανένα πρόβλημα»
«και τον χειμώνα ;»
«έχουμε ζεστά παπλώματα !»

Και ξεθαρρεύεις.
«Δεν μ αρέσει να πλένω πιάτα»
«Έχουμε πλυντήριο πιάτων»

Λίγο- λίγο δείχνεις , δοκιμάζεις τα νερά, μέχρι που αφήνεσαι τελείως και βάζεις και παραπανίσια.
« Ξεχνάω να πλύνω τα δόντια μου,…. μυρίζουν τα πόδια μου, ….Θέλω να κάθομαι πάντα στην ίδια θέση στο σινεμά, δε γουστάρω την μάνα σου,… έχω κλέψει στα 15…, απάτησα …. εγώ σκότωσα τον Κένεντι.. …χμμ δεν σε νοιάζει ε;»

Μα πόσο μ’ αγαπάει, σκέφτεσαι, και λες το «Ναι»
Και νιώθεις ευτυχής
Για καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα.
Γιατι αμέσως μετά σκέφτεσαι ότι για να μην τον νοιάζουν τα δικά σου σκ*τα, τα δικά του πρέπει να είναι τρισχειρότερα.
Και αρχίζεις και αναρωτιέσαι μηπως τελικά, πιάστηκες κορόιδο.

Και ίσως να πιάστηκες αλλά όχι όπως το περίμενες.
Μπορεί να νόμιζε ότι δεν τον νοιάζουν.
Μπορεί να μην σε άκουγε καν.
Και τελικά όλο αυτό το” γάμος ίσον είδα ποιος είσαι και σε θέλω παρ’ αυτά”, γίνεται ένα πικρό ανέκδοτο.

Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, δεν υπάρχουν ιδανικοί σύντροφοι.
Το μόνο που υπάρχει, είναι η εσωτερική πυξίδα και η γνώση ότι μια σχέση μπορεί να προχωρήσει βασιζόμενη στις παραχωρήσεις, αλλά όχι στις υποχωρήσεις.
Έτσι μένεις ακέραιος, και κινείσαι σε έναν χορό με τον άλλον χωρίς να χάνεις κομμάτια του εαυτού σου.
Έτσι μαθαίνεις σιγά σιγά να ξεχωρίζεις τι λειτουργεί και τι όχι, και να κάνεις όλο και πιο σωστές επιλογές. Επιλογές καταστάσεων. Όχι ανθρώπων.
Επιλογές καταστάσεων, που είνα κατάλληλες για σένα και που λειτουργούν σαν φωλιά να έρθει να «κάτσει» το σωστό άτομο.