Περισσότερο από το 50% του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα παράγεται από τα φύκη.

Τα φύκη δεν είναι φύκια και σίγουρα αν δεν είστε ειδικός δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε τις διαφορές τους.

Το μέγεθος τους είναι από μικροσκοπικό που δεν το βλέπει το ανθρώπινο μάτι έως αρκετά μεγάλο, τόσο που θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς θαλάσσιο δάσος στο βυθό. Στη φυσική, αν θυμάστε, μαθαίναμε για όλα αυτά τα θαλάσσια είδη και το σημαντικό τους ρόλο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, ελάχιστοι όμως συγκράτησαν το ποσοστό του οξυγόνου που απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα. Περισσότερο από το 50% του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα παράγεται από τα φύκη, ενώ το υπόλοιπο εξίσου σημαντικό ποσοστό παράγεται από το "πράσινο", δηλαδή τα δάση της Γης. Η θάλασσα, όπως όλοι γνωρίζουμε, καλύπτει τα 7/10 της Γης και μερικοί χιλιάδες οργανισμοί που ζουν μέσα στο υγρό στοιχείο παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστοι.
Το μικροσκοπικότερο είδος φυτού που κάνει όλη τη δουλειά και δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζετε το όνομα του, είναι το πλαγκτόν. Από το πλαγκτόν ζουν αυτή τη στιγμή αρκετοί οργανισμοί, μεταξύ τους κι εμείς από το οξυγόνο του που όπως είπαμε παράγει σε μεγάλες ποσότητες ενώ τρέφονται από αυτό άλλοι τόσοι θαλάσσιοι οργανισμοι. Ένας τόσο μικρός οργανισμός και όμως με τόσο μεγάλη σημασία! Από που θα μπορούσε να απειλείται;

Τα φύκη κινδυνεύουν όσο και τα δάση μας στον πλανήτη και όμως κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται.

Όπως τα δάση καίγονται από τους ανθρώπους, έτσι και τα φυτά της θάλασσας αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές από τον άνθρωπο.

Χημικά και βιομηχανικά απόβλητα δολοφονούν κάθε ύπαρξη υδρόβιου οργανισμού. Οι χωματερές, που δεν είναι οργανωμένες καλά σε διάφορα κράτη, ανάμεσα σε αυτά και η Ελλάδα, καταλήγουν εξαιτίας έντονων βροχοπτώσεων απευθείας σε ποταμούς, θάλασσες και λίμνες, σκοτώνοντας κάθε ζωντανό οργανισμό που ζει μέσα (και έξω κάποιες φορές από το βυθό).

Περιττό να πούμε ότι αυτό επιβαρύνει και τη δική μας σωματική υγεία, μιας και η τροφή που παίρνουμε από τη θάλασσα έχει υποστεί αρκετά από εμάς και πάλι...

Η φύση όμως εκδικείται;

Ας αναλογιστούμε

Ένας λόγος που ίσως ακόμα μπορούμε και υπάρχουμε με αρκετές δόσεις οξυγόνου στην ατμόσφαιρα, αφού συνεχίζουμε να καίμε τα δάση με αποτέλεσμα να μειώνονται συνεχώς, είναι τα φύκη τα οποία εξίσου απειλούνται.

Τι θα γίνει στο μέλλον; Ένας φυσικός πυρηνικός επιστήμονας και καλός μου φίλος μου είπε, όταν του ανέφερα την επιλογή του συγκεκριμένου θέματος για το fe-mail, πως ο άνθρωπος θα καταστρέψει από μόνος του το περιβάλλον, τα πάντα γύρω του και τον ίδιο τον εαυτό του σε αρκετά χρόνια από σήμερα.
Πριν ολοκληρώσω το άρθρο, σκεφτόμουν αν ποτέ θα υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι από όλα αυτά που επιβαρύνουν το περιβάλλον και εμάς. Δυστυχώς, η δική μου άποψη είναι πως βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο σε αυτό τον τομέα και αυτό είναι κάτι που δύσκολα αλλάζει. Οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη φύση και την προστασία της σε ολόκληρο τον κόσμο δεν φτάνουν για να εξαλειφθεί το φαινόμενο αυτό. Οι συνήθειες μας δεν αλλάζουν και μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε άμεσα ότι κινδυνεύουμε, αλλά θα το αντιληφθούν καλύτερα οι μεταγενέστεροί μας. Αναλογιστείτε, λοιπόν, αυτά που αναφέραμε και σκεφτείτε σε μερικές χιλιάδες έτη ή μάλλον μερικές εκατοντάδες έτη μπροστά μας τι μπορεί να περιμένουν οι άνθρωποι που θα ζουν τότε, και όσο σκληρό και αν ακούγεται, αν θα ζουν...

 Αριάδνη Γερασιμίδου